Hayatın neresinden yakalayacağımı bilmiyorum artık. Zaman hızla geçip gidiyor , sanki bir otobüste başımı cama yaslamış dışarı bakarken akıp giden şehirler gibi…


Öyle zor ki yakalamak ,bir dakika da olsa sabit kalması görüntünün. Öylece akıp gidiyor ve ben tutamıyorum hayatı. Her şey yarım kalıyor her şey eksik… şarkılar,şiirler,sevgiler,yürüyüşler,düşünceler… tamamlamak imkansıza dönüyor her günbatımı. Bugünüm yarınıma benzemiyor bile yarın daha da hızla geçiyor. Nefesi dolduramadan ciğerlerime bitiyor hava. Soluk soluğa kalıyorum peşinden zamanın. Terli,yapışkan ve pişman…

Ah ne çok yorgunum oysa koşamayacak kadar hayatın peşinden ve zamanın. Kaçıp saklansam bir duvarın arkasına bulamasa beni geçip gitse aranarak. Sonra ben bulunamamaktan memnun elimi kolumu sallayarak çıksam saklandığım yerden ve yürüsem , oyuna dönsem...