alın güllerimi

kır çiçeklerimi

size veriyorum artık

şiirlerimi

bunca seslendeim

bunca konuştum sizinle 

dinlemediniz

ellerimde ne varsa

hayallerimde

yüreğimde ne varsa

ne varsa gülümseyerek düşlediğim

hep onları istediniz

alın şimdi kalemimi kağıdımı

alın gecenin karanlığını

yıldızları yok edin

ve rahatlayın

alın endülüs'ü

gülleri, kitapları

gemileri alın

bunca yaşadım anlamadınız

şimdi alın nefeslerimi

ben akdeniz'e

küllerimi, savurmaya gidiyorum...

                                            Ç.B

başka şehirler, başka caddeler, başka evler, başka yüzler, başka sesler, başka şarkılar, başka yollar, başka hasretler, başka istekler, başka şikayetler, başka korkular, başka umutlar...

değişen bir şey olmayacak hayatta... sadece başkalaşacak, mekan değiştirecek ve alacak nefesimiz varsa hala devam edeceğiz yaşama.

önemli kararlar alırken insan çok fazla düşünür, düşündükçe de kafasındaki karışıklık artar artar küçük kartopundan koca bir çığ oluşur, sonuçta ya altında kalır ezilirsin aldığın kararın ya da güvenli bir yer bulup sığınırsın. sonra... sonrası tevekkül... mevla görelim neyler, neylerse güzel eyler...